پست موقت

چقدر با به زبون آوردن نقطه ضعف ها، موافقین؟؟؟

بنظرتون نقطه ضعف هامون باید همیشه مثل یه راز، خصوصی و سر به مهر بمونه یا بهتره جای زخم هامونو به هم دیگه نشون بدیم؟

من همیشه نگفتنش رو ترجیح داده ام...هربار اتفاقی دستش به زخم های ترمیم نشده میخوره، نفس عمیق میکشم و با تمام وجود خودم رو کنترل میکنم که نگم به اونجا دست نزن زخمه... چون عمیقا میترسم از اینکه یه روز، بدونه چه حالی میشم و باز انجامش بده.

میدونم این ترس یعنی عدم اعتماد. عدم اعتمادی که سالهاست با منه. چیکار کنم؟

فائزه هستم،در سرزمین عجایب!...