انتخاب رشته

پرندِ من

خوب ترین دوست دنیا

خوب میدونم که با من قهری. خوب میفهمم. با به یاد اوردن هر خاطره مشترک(که کم هم نیستن) بغض میکنم. حق تو، در جواب همه ی با من بودن هات، یه اتفاق خیلی خیلی بهتر بود.

من فراموشت نکردم و نخواهم کرد. و میخوام همین الان همینجا بنویسم و بهت قول بدم با تمام وجودم که اون اتفاق خوب، میوفته! خیلی بزرگتر از تصورت میشه! بهت قول میدم که زمان رو نبازم و همه چیز رو جبران کنم.

حتا اگه 4سال زمان لازم باشه.

پ.ن: در غمِ انتخاب رشته ی تحمیلی