آرزوهای بر باد رفته!!!

امروز وقتی با طاهره داشتیم ظرفای شامِ مهمونِ عزیز دیشب رو میشستیم به طاهره گفتم: وای طاهره شاید باورت نشه ولی کاملا اینکه میگن مامان بابا ها میخوان هرچی خودشون نشدن رو توو بچه هاشون ببینن دررررک میکنم! وااااقعا بچم باید اونی بشه که من نمیتونم دیگه بشم!

بچم باید اواز بخونه با صدای خوبش و پیانو بزنه و من بهش افتخار کنم و حس کنم منم! 

گفتم بنظرت ممکنه نخواد؟ ممکنه علایق دیگه ای داشته باشه که موسیقی جلوشو بگیزه واقعا؟؟؟ اخه منکه ازش نمیخوام دکتر بشه! ازش میخوام وقتی شاده وقتی غمگینه، وقتی عصبانیه، وقتی هیجان زده س وقتی میترسه وقتی نگرانه وقتی آرومه وقتی خوبه وقتی بده! فریاد بزنه و دستاشو محکم بکوبه یا اروم بکشه روو کلاویه ها و عشق کنه و منم عشق کنم. چی ازین بهتر؟؟؟

من میخوام معنی واقعی زندگیو بفهمه چرا دلش نخواد؟؟

غلط کرده نخواد!